آیا شهر بدون اصناف دل‌چسب است؟
شهری را در نظر بگیرید که به جز واحدهای مسکونی و اداراتش، در سکوت غریبی فرو رفته است... شب‌های تاریک، روزهای بی جنب و جوش. مردمی که مسافت‌های طولانی را راه می‌روند بدون آن که لحظه‌ای بایستند و از تماشای ویترینی خیال انگیز و غرق در نور و رنگ آکنده از لذت شوند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه ایران کالا، شما زندگی بدون اصناف را در تصورات خود دیده‌اید و تازه این خاموشی فقط ظاهر ماجراست.
گاهی انسان‌ها می‌اندیشند که در زندگی ماشینی و سریع این روزگار حذف بسیاری از مشاغل و سپردن آن‌ها به هوش مصنوعی چندان صدمه‌ای بر بدنه جامعه وارد نخواهد کرد اما روزگاری را تجسم کنید که فعالان اقتصادی اصناف فعالیت خود را تنها در انبارها و پشت سیستم‌هایشان دنبال کنند.
مگر چنین چیزی ممکن است؟
آن هم برای آنان که همواره در صف اول تامین نیازهای جامعه قرار گرفتند و هر جا که در توان داشتند در کنار مردم, بی چشمداشت و منت در صدد کمک به اقشار کم درآمد و گرفتار برآمده‌اند.
در زمینه قدمت اصناف، میان تاریخ‌نگاران اختلافاتی وجود دارد. اما آن چیز که بر همگان روشن است این است که نوع شکل‌گیری اصناف از آغازین روز تشکیل به یک شکل بوده است.
شخصی که دغدغه زندگی راحت‌تر مردمان زمانه خود را به دوش می‌کشیده، وسایل و خدماتی را در جهت رفع این دغدغه به بازار عرضه می‌کرده و با تربیت شاگردانی نجیب، راه و رسم آن حرفه و مردمداری را به ایشان می‌آموخته است و این مرام با همین سبک تا به امروز نیز همچنان در میان بازاریان باقی مانده است.
بر همین رسم ضمن گرامیداشت و تبریک روز ملی اصناف به عموم مردم علی‌الخصوص فعالان محترم این حوزه، خواهان آن هستم که از یکایک اساتید پیشین خود، چه آنانکه از میان ما رفته‌اند و چه آنانکه همچنان با صبوری به ما درس زندگی می‌آموزند قدردانی به عمل بیاورم و آرزو کنم که در سال و سال‌های پیش رو تلخ‌کامی‌ها رو به کاهش رود و طبق آنچه که رسم شایسته سالاری‌ست، هر کس در جایگاه واقعی خود قرار گیرد. از تمام ظرفیت‌ها در این حوزه استفاده شود و با گشایش اقتصادی، سفره‌های مردم بزرگتر شده و به تبع آن رونق صنوف مختلف بیش از پیش صورت پذیرد.
محمدرضا فرجی تهرانی
اتحادیه فناوران رایانه تهران
نظر شما